شفاعت ...

یک روز، مرحوم آیت الله میرزا احمد مجتهدی تهرانی که خدا ایشان را غریق رحمت واسعه ی خویش نماید ؛ با حالی خاص به بیان یک روایتی پرداختند که احساس کردم جگرم جلا و صفا پیدا کرد .ایشان فرمودند :
روزی فردی آمد خدمت امام معصوم (امام باقر و یا امام صادق علیهما السلام که تردید از بنده می‌باشد) و به ایشان عرض کرد :
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند ، عاقبتش چگونه خواهد بود؟
امام در پاسخ به وی فرمودند :
خداوند به او یک بیماری عطا می‌نماید تا سختی های آن بیماری کفاره‌ی گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید : اگر مریض نشد چه؟
امام مجدد فرمودند : خداوند به او همسایه‌ای بد می‌دهد تا او را اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه ، کفاره‌ی گناهانش شود .
آن مرد گفت : اگر همسایه‌ی بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند : خداوند به او دوست بدی می‌دهد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفاره‌ی گناهان دوست ما باشد.
آن مرد گفت : اگر  دوست بد هم نصیبش نشد چه؟!
امام فرمودند : خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزارهای آن همسر بد ، کفاره‌ی گناهانش شود .
آن مرد گفت :اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند : خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می‌فرماید.
بازهم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت : و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟
امام فرمودند :

*به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد*

لطفاً نشر دهید.

ارسال شده توسط : عباس باستانی